ผู้แต่ง: พงษ์มนัส ดีอด / พระครูวินัยธรวรชัด ปยุตฺโต / ปาริฉัตร ไชยเดช / พระมหาชัยชนะ บุญนาดี

สถาบัน: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตอีสาน

ปี: 2565

บทคัดย่อ: บทความฉบับนี้ศึกษาถึงรูปแบบที่เหมาะสมการแบ่งปันข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อการ

บริหารภาครัฐภายใต้กรอบพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลเนื่องจากข้อมูลส่วนบุคคลเป็น

สิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานที่รัฐพึ่งดูแล เป็นหลักประกันแก่ประชาชนอย่างไรก็ตามเมื่อรัฐต้องการเข้าสู่

รัฐบาลดิจิทัลซึ่งข้อมูลทุกอย่างของประชาชนจะต้องมีการเชื่อมโยงข้อมูลหรือ จัดการร่วมกันระหว่างหน่วยงานมากยิ่งขึ้นเพื่อการวิเคราะห์ข้อมูลและวางแผนก่อให้เกิดนโยบายที่เหมาะสมกับประชาชน แต่เมื่อพิจารณาถึงการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลในกรณีที่มีการแบ่งปันข้อมูลในประเทศไทยนั้น จะเห็นได้ว่ายังไม่มีรูปแบบที่ชัดเจนในการวางมาตรฐานการแบ่งปันข้อมูลในภาครัฐ จึงจําเป็นต้องพิจารณาร่วมกับกฎหมายต่างประเทศจะพบได้ว่า ในประเทศญี่ปุ่นนั้น จะต้องได้รับความยินยอมจากเจ้าของข้อมูลโดยตรงเสียก่อนที่จะมีการแบ่งข้อมูลส่วนบุคคล หรือก่อนที่มีการใช้ข้อมูลส่วนบุคคลได้จะต้องยินยอม เว้นแต่มีข้อยกเว้นหาก

มีเหตุฉุกเฉินหรือเกี่ยวข้องกับทางด้านสาธารณสุข สามารถที่ใช้ข้อมูลเท่าที่จําเป็นในสถาการณ์นั้นที่เกิดเหตุขึ้น ประเทศสิงคโปร์ได้แบ่งวิธีการโอนข้อมูลส่วนบุคคลออกเป็น 2 ลักษณะ คือ

1. มาตรการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลภายในประเทศ
2. มาตรการแบ่งปันข้อมูลส่วนบุคคลให้กับต่างประเทศและสําหรับกลุ่มสหภาพยุโรปได้แบ่งรูปแบบการแบ่งปันข้อมูลส่วนบุคคลออกเป็น 2 กรณีกล่าวคือ 1) การแบ่งปันข้อมูลส่วนบุคคลกับบุคคลหรือหน่วยงานที่สามเพื่อใช้ในวัตถุประสงค์ร่วมกันภายในสหภาพยุโรป 2) การแบ่งปันที่เกี่ยวข้องกับการถ่ายโอนข้อมูลส่วนบุคคลสหภาพยุโรปหรือองค์การระหว่างประเทศ ซึ่งรูปแบบการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลดังนี้ประเทศไทยนํารูปแบบการคุ้มครองสําหรับแบ่งปันข้อมูลส่วนบุคคลมาพิจารณาประกอบร่วมด้วย

Link เนื้อหา: https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/264441

Link file: https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/264441/175494