ผู้แต่ง: รัฐสภา จุรีมาศ

สถาบัน: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

ปี: 2564

บทคัดย่อ: แนวคิดในการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลมีวัตถุประสงค์เพื่อคุ้มครองสิทธิส่วนบุคคลของประชาชน มิให้ถูกล่วงละเมิดในการเข้าถึง นำไปใช้ รวบรวมและตลอดจนจัดเก็บข้อมูลนั้น ๆ ภายใต้สิทธิในความเป็นส่วนตัว (Privacy) อันปราศจากการรบกวนและการแทรกแซงจากสังคม พระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 จึงถูกตราขึ้นเพื่อวางมาตรการพิทักษ์สิทธิในข้อมูลส่วนบุคคลที่บุคคลใด ๆ ก็ตามจะเข้าถึง นำไปใช้ รวบรวมและจัดเก็บข้อมูลของบุคคลใดจะต้องได้รับการยินยอมจากผู้เป็นเจ้าของข้อมูลก่อน ทั้งนี้ ในบางกรณีจำเป็นต้องได้รับการยกเว้นจากขั้นตอนกระบวนการขอความยินยอมด้วยมีเหตุผลและความจำเป็นอย่างยิ่ง ดังที่ได้มีการตราข้อยกเว้นไว้ในมาตรา 4 ของพระราชบัญญัติดังกล่าว

      อย่างไรก็ตาม กรณีที่ได้รับการยกเว้นนั้นจำเป็นอย่างยิ่งในฐานะกฎหมายกลางที่ต้องว่าแนวทางปฏิบัติในกรณีที่จะกระทำต่อข้อมูลส่วนบุคคลโดยปราศจากการปฏิบัติตามเงื่อนไขตามพระราชบัญญัตินั้น ซึ่งจากการศึกษาพบว่ายังไม่มีแนวทางที่ชัดเจนปรากฏในพระราชบัญญัติถึงมาตรการที่หน่วยงาน หรือ บุคคลที่ได้รับยกเว้นตามาตรา 4 จะต้องดำเนินการหรือมีขั้นตอนอย่างใด ๆ ที่กำหนดไว้เพื่อป้องกันการกระทำโดยมิชอบ จากการศึกษาพระราชบัญญัติอำนาจในการสืบสวนสอบสวน (The Investigatory Powers Act 2016) และพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูล (The Data Protection Act) กฎหมายของสหราชอาณาจักรพบวางมีการวางแนวทางขั้นต้น เพื่อป้องกันการอาศัยข้อยกเว้นตามกฎหมายในการกระทำต่อข้อมูลส่วนบุคคลโดยมิชอบ ผู้วิจัยเห็นว่าจะการศึกษานี้จะนำไปสู่การสร้างเป็นแนวทางในการพัฒนากฎหมายกลางในการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลได้ดียิ่งขึ้นต่อไป

Link เนื้อหา: https://so04.tci-thaijo.org/index.php/NBJ/article/view/254995

Link file: https://so04.tci-thaijo.org/index.php/NBJ/article/view/254995/174165